Alliantie Hand in Hand

De Toonbank: senay Akdemir van restaurant Dolice

Dolice is de bistro, huiskamer en podium van de culturele duizendpoot en eigenzinnige gastvrouw Şenay Akdemir. Bij binnenkomst komt de geur van een grote pruttelende pan verse linzensoep je tegemoet. Op de achtergrond klinkt Turkse jazzmuziek. De wanden zijn bekleed met schilderijen en portretten van imposante vrouwen zoals Frida Kahlo, de Turkse actrice Turkan Soray en de oma van Şenay zelf. Şenay is niet alleen horeca-ondernemer, maar ook theatermaakster, percussionist, gezondheidsbevorderaar en socialist. Op de Dag van de Arbeid serveert ze gratis witte bonensoep voor iedereen. Haar restaurant is de plek waar alles bij elkaar komt. Şenay: “Ik kan hier heel veel dromen samenbrengen. Theater, kunst, literatuur, muziek, ontmoeting, gezond eten, meedoen. Ik leg er alles in en haal er ongelooflijk veel uit.”

 

Gezellige chaos
In een vorig leven was Şenay politiek actief. Ze was raadslid in Nijmegen en ambtenaar bij de GGD. Şenay verliet Nijmegen voor een baan als beleidsmedewerker sociaal domein in Schiedam. Haar 15-jarige zoon wilde niet mee verhuizen, tenzij ze in een winkelstraat gingen wonen. En zo werd het de Groene Hilledijk in Rotterdam-Zuid. “Mijn zoon schrok zich rot. Ik denk niet dat het de winkelstraat was waar hij op gehoopt had. Alles wat de ondernemers hier voor de deur zetten… Het oogt misschien een beetje chaotisch, rommelig zelfs. Maar daar hou ik wel van! Het was voor mij gelijk raak. Er hangt hier een informele sfeer. Relaxed. En er is veel ruimte voor persoonlijkheid.” Lachend: “Ik ben zelf ook wel wat rommelig.”

Toen Şenay zag dat het pannenkoekenhuis aan de overkant van de Groene Hilledijk ter overname werd aangeboden, deed ze een bod en schreef in no-time een ondernemingsplan. “Ik gaf al kookworkshops aan groepen. Ik kookte voor vrienden en bij bijzondere gebeurtenissen en dacht, daar kunnen mensen best iets voor betalen!” Ze opende haar restaurant Dolice in maart 2019. Een jaar later, midden in de covid-19 crisis, besluit ze groter te gaan en te verhuizen naar de kop van het horecaplein aan de Beijerlandselaan 165. Ondertussen kookte ze in samenwerking met Humanitas ook nog maaltijden voor wijkbewoners die door corona aan huis gebonden zijn en startte ze met gezonde kookworkshops voor kinderen uit de wijk.


Doe het zelf
Şenay vertrekt vanuit de traditionele Turkse keuken. “Dolice is de naam van de plaats in Turkije waar ook mijn ouders vandaan komen. Ik haal er nog altijd mijn kruiden.” Ze gaat voor gezonde en seizoensgebonden gerechten. De menukaart is minimaal en het koken gebeurt live. “Dagelijks maak ik twee verschillende soepen. Verder improviseer ik, serveer bijvoorbeeld bulgur met groene linzen er doorheen, of wortelen, oven geroosterde aubergines, courgettekoekjes, mijn eigen mezzes. Ik heb nooit frietjes, dat vind ik zo saai. Kinderen mogen hier standaard hun eigen broodje bakken en bedienen. Ouders weten soms niet wat ze mee maken. Als kinderen zelf hun eigen eten maken, dan eten ze het nog op ook!”

En niet alleen kinderen mogen hun eigen brood bakken. Bij Dolice mag de klant alles zelf doen. Zelf de tafel dekken, je eigen drinken pakken en erbij komen staan als Şenay kookt. “Als ik mensen de kurkentrekker in handen geef, kijken ze me verbaasd aan. Ik ga voor het persoonlijke. Zelf kunnen koken, mensen meenemen in de keuken en in gesprek gaan. Het gebeurt wel eens dat klanten even moeten wachten en ongeduldig worden of nog wat onwennig zijn. Vooral Turkse bezoekers raden me aan om personeel in dienst te nemen. Dan zeg ik met een glimlach: ‘Je kan me wel even helpen, je mag het zelf pakken’. Mensen leren hier anders denken en doen. Het is een andere eet-ervaring. Een sociaal moment.”


Een plek om de wereld te ontdekken
Haar jeugd omschrijft Şenay als ‘de jeugd van een typisch Turk meisje uit een typisch Turks gezin’. Haar meisjesdromen om als stewardess over de wereld te reizen of als advocaat verschil te kunnen maken, werden door haar vader afgekeurd. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan en inspiratie vond de jonge Şenay dicht bij huis. Ze ging graag mee naar de lokale raadsvergaderingen met haar oudere broer, die als eerste Turk in Nederland raadslid van de PVDA werd. En ze was vaak te vinden in de garage bij buurman Bert, die als vuilnisman werkte en oude huizen leeghaalde. “Ik zocht er tweedehands boeken en kleding uit. Daardoor verslond ik als negenjarige al literatuur over onrecht en slavernij. En ik werd een echte trendsetter met mijn tweedehands jassen. O, en dan mijn leraar Nederlands op de middelbare school. Dat was een echte socialist, die ons maande om op de tafels te klimmen en gedichten voor te dragen.”  

Bij Dolice laat Şenay haar klanten op hun beurt de wereld ontdekken en geïnspireerd raken. In de hoek van de bistro staat een boekenkast vol boeken van Turkse dichters en schrijvers. “Ik geloof in energie. Er heerst hier positieve energie en er gebeurt heel veel spontaan.” Het podium is open voor iedereen en wie optreedt, krijgt een gratis drankje. “Hier op de laan wonen veel studenten die naar de hogeschool voor muziek, dans en circus gaan. Die komen vaak eten en nemen dan weer hun Kaapverdiaanse buurvrouw mee die geweldig mooi kan zingen. Laatst kwam er een meisje jongleren. En wat ook zo leuk was, de Nederlandse americana-artiest Maurice van Hoek kwam met zijn band eten en besloot mee te jammen met de artiest op de saz, een Turkse luit. Nu denkt hij erover om ook Turkse motieven in zijn muziek te verwerken. Dat organiseer je niet van tevoren. Dat ontstaat.”


Ş
enay’s dromen
In een kast achter de set met instrumenten staan tientallen flessen met Raki op een rij. Op de flessen zijn etiketten geplakt met daarop handgeschreven familienamen. “Aan het einde van een geslaagde avond mogen mensen een etiket plakken en de fles laten staan voor een volgende keer. En als ik zelf denk het is nu genoeg geweest, plak ik er een sticker op en zet ik de fles voor mijn klant weg. Zo ben ik ook. Ik bewaar hem graag voor je.”

Şenay geniet ervan om te delen en mensen aan elkaar te verbinden. Ze is een echte sociaal ondernemer. “Ik denk dat veel ondernemers sociaal zijn, maar het vertrekpunt is anders. Zij zijn sociaal en moeten tegelijkertijd geld verdienen met een product. Ik heb geen personeel. Als ik mijn huur kan betalen is het goed.” Zittend in het zonnetje op haar grote terras, kijkt ze uit op de plantenbakken die haar partner Reza maakte met pallethout van de supermarkt aan de overkant. Terwijl Şenay naar de woningen boven de bistro tuurt, mijmert ze alweer verder over een volgend project: een opvallend kunstwerk dat bovenop de pui moet komen. “Ik wil hier eigenlijk een absurd grote wijnfles en een glas, zodat de zon er mee kan spelen op het terras… ”

Dolice

Beijerlandselaan 165 (voorheen Groene Hilledijk 190B)

www.dolice.nl

https://www.facebook.com/Dolice-Rotterdam-523158641525166

Openingstijden:

Dinsdag t/m donderdag: 12:00 – 01:00

Vrijdag en zaterdag: 12:00 – 02:00

Zondag: 12:00 – 01:00


‘De Toonbank’ is een portretserie die je wekelijks meeneemt in de dromen en drijfveren van bevlogen ondernemers aan de Beijerlandselaan en Groene Hilledijk. Met ruim 200 winkels is deze winkelstraat dé plek om op ontdekkingstocht te gaan langs bijzondere speciaalzaken, restaurants en cafés. Achter de kleurrijke uitstallingen en etalages van de winkels schuilen de meest inspirerende en ontroerende verhalen over ondernemen, vallen en opstaan. De Toonbank is een initiatief van Lieke van Pruijssen en Bieke Versloot (Veldwerk) in opdracht van BIZ-ondernemers en Alliantie Hand in Hand. Fotografie door Marwan Magroun.

Loading

Deel dit bericht!